Geelvintonijn

De geelvintonijn is een vissoort die in zijn leven grote afstanden aflegt. Het uithoudingsvermogen dat deze soort heeft komt mede door de hoeveelheid myoglobine in hun spieren. Deze myoglobine zorgt er voor dat vlees van de geelvintonijn, in tegenstelling tot veel andere vissoorten, rood van kleur is.

Na skipjacktonijn (de tonijn die je vooral in blikjes terug vindt in de schappen van de supermarkt) is geelvintonijn de meest gevangen soort. De meeste geelvintonijn wordt gevangen in de Stille Oceaan (61%), gevolgd door de Indische Oceaan (31%).

Wanneer u in een restaurant een tonijnsteak bestelt, is de kans groot dat u deze soort op uw bord heeft liggen. Om deze tonijn een extra mooie rode kleur te geven en om de versheid te verbloemen wordt deze soort af en toe rood gekleurd met rode bietensap.

Er zijn meerdere MSC-gecertificeerde visserijen van geelvintonijn, waarbij het merendeel van deze visserijen zich bevindt in de Stille Oceaan. In veel gevallen wordt geelvintonijn samen met albacore of skipjack tonijn gevangen. De tonijnvissers die MSC-gecertificeerd zijn vangen hun tonijn met ringzegen of met hengels (pole and line).

De geelvintonijn is een vissoort die in zijn leven grote afstanden aflegt. Het uithoudingsvermogen dat deze soort heeft komt mede door de hoeveelheid myoglobine in hun spieren. Deze myoglobine zorgt er voor dat vlees van de geelvintonijn, in tegenstelling tot veel andere vissoorten, rood van kleur is.

Na skipjacktonijn (de tonijn die je vooral in blikjes terug vindt in de schappen van de supermarkt) is geelvintonijn de meest gevangen soort. De meeste geelvintonijn wordt gevangen in de Stille Oceaan (61%), gevolgd door de Indische Oceaan (31%).

Wanneer u in een restaurant een tonijnsteak bestelt, is de kans groot dat u deze soort op uw bord heeft liggen. Om deze tonijn een extra mooie rode kleur te geven en om de versheid te verbloemen wordt deze soort af en toe rood gekleurd met rode bietensap.

Het bestands van geelvintonijn in de westelijke en centrale Stille Oceaan is laag en onder het referentieniveau, desalniettemin wordt dit bestand niet overbevist. De hengelvisserij is erg selectief met weinig bijvangst en geen discards. Voor de visserij wordt aasvis gevangen. De lange termijn gevolgen van het vangen van de aasvis zijn onzeker maar waarschijnlijk minimaal. De visserij veroorzaakt geen schade aan kwetsbare habitats. Het beheer van de hengelvisserij in de westelijke en centrale Stille Oceaan is gedeeltelijk effectief.

De geelvintonijn is een vissoort die in zijn leven grote afstanden aflegt. Het uithoudingsvermogen dat deze soort heeft komt mede door de hoeveelheid myoglobine in hun spieren. Deze myoglobine zorgt er voor dat vlees van de geelvintonijn, in tegenstelling tot veel andere vissoorten, rood van kleur is.

Na skipjacktonijn (de tonijn die je vooral in blikjes terug vindt in de schappen van de supermarkt) is geelvintonijn de meest gevangen soort. De meeste geelvintonijn wordt gevangen in de Stille Oceaan (61%), gevolgd door de Indische Oceaan (31%).

Wanneer u in een restaurant een tonijnsteak bestelt, is de kans groot dat u deze soort op uw bord heeft liggen. Om deze tonijn een extra mooie rode kleur te geven en om de versheid te verbloemen wordt deze soort af en toe rood gekleurd met rode bietensap.

Het geelvintonijn bestand is de afgelopen tien jaar zwaar overbevist. De visserij-inspanning is nu afgenomen. De betrouwbaarheid van de bestandsschattingen is echter zeer onzeker. Er zijn maatregelen nodig om de visserij-inspanning effectief te kunnen controleren en corrigeren. In de meest recente bestandsschatting is het bestand veel kleiner dan eerder werd aangenomen. Het bestand van de geelvintonijn in de Atlantische- en Indische Oceaan wordt nog steeds overbevist.

De hengelvisserij is erg selectief met weinig bijvangst en geen discards. Voor de visserij wordt aasvis gevangen. De lange termijn gevolgen van het vangen van de aasvis zijn onzeker maar waarschijnlijk minimaal. De visserij veroorzaakt geen schade aan de leefomgeving. 

De IOTC is verantwoordelijk voor het beheer van tonijn in de Indische Oceaan. Er wordt geen vangstlimiet vastgesteld en toezicht en controle in deze visserij zijn zwak. De illegale visserij op tonijn in de Indische Oceaan is tevens een groot probleem: naar schatting beslaan illegale vangsten 18-32% van de totale tonijnvangst. Monitoring en dataverzameling zijn gebrekkig. Visserijgegevens over vangsten en bijvangsten zijn daarom onbetrouwbaar en incompleet. Het beheer van tonijn in de Atlantische Oceaan wordt gedaan door de ICCAT. Dit beheer is een stuk effectiever dan het beheer in de Indische Oceaan.

De geelvintonijn is een vissoort die in zijn leven grote afstanden aflegt. Het uithoudingsvermogen dat deze soort heeft komt mede door de hoeveelheid myoglobine in hun spieren. Deze myoglobine zorgt er voor dat vlees van de geelvintonijn, in tegenstelling tot veel andere vissoorten, rood van kleur is.

Na skipjacktonijn (de tonijn die je vooral in blikjes terug vindt in de schappen van de supermarkt) is geelvintonijn de meest gevangen soort. De meeste geelvintonijn wordt gevangen in de Stille Oceaan (61%), gevolgd door de Indische Oceaan (31%).

Wanneer u in een restaurant een tonijnsteak bestelt, is de kans groot dat u deze soort op uw bord heeft liggen. Om deze tonijn een extra mooie rode kleur te geven en om de versheid te verbloemen wordt deze soort af en toe rood gekleurd met rode bietensap.

Het geelvintonijn bestand is de afgelopen tien jaar zwaar overbevist. De visserijdruk is echter afgenomen. De betrouwbaarheid van de bestandsschatting is echter zeer onzeker. In de meest recente bestandsschatting is het bestand veel kleiner dan eerder werd aangenomen. Het bestand wordt nog steeds overbevist.

De ringzegenvisserij ringzegen die zich richt op vrij zwemmende tonijnscholen is een selectieve visserij met weinig [bijvangsten bijvangst]. De visserij heeft geen negatieve effecten op de zeebodem of de leefomgeving in zee. Bij kieuwnetten en longlines is er aanzienlijk meer bijvangst dan bij ringzegenvisserij.

De regulering van de tonijn visserij is slechts in sommige oceanen effectief. Zo is de regulering in de Atlantische oceaan beter dan die in de Indische Oceaan, waar nog altijd aanzienlijk veel illegale visserij plaatsvind: 18-32% van de totale vangst.