Geelvintonijn

De geelvintonijn is een vissoort die in zijn leven grote afstanden aflegt. Het uithoudingsvermogen dat deze soort heeft, komt mede door de hoeveelheid myoglobine in hun spieren. Deze myoglobine zorgt ervoor dat vlees van de geelvintonijn, in tegenstelling tot veel andere vissoorten, rood van kleur is.

Na skipjacktonijn (de tonijn die je vooral in blikjes terugvindt in de schappen van de supermarkt) is geelvintonijn de meest gevangen soort. De meeste geelvintonijn wordt gevangen in de Stille Oceaan (61%), gevolgd door de Indische Oceaan (31%).

Wanneer je in een restaurant een tonijnsteak bestelt, is de kans groot dat je deze soort op je bord hebt liggen. Om deze tonijn een extra mooie, rode kleur te geven en om verminderde versheid te verbloemen, wordt deze soort af en toe rood gekleurd met rode bietensap.

Er zijn meerdere MSC-gecertificeerde visserijen van geelvintonijn, waarbij het merendeel van deze visserijen zich bevindt in de Stille Oceaan. In veel gevallen wordt geelvintonijn samen met albacore of skipjack tonijn gevangen. De tonijnvissers die MSC-gecertificeerd zijn vangen hun tonijn met ringzegen of met hengels (pole and line).

De geelvintonijn is een vissoort die in zijn leven grote afstanden aflegt. Het uithoudingsvermogen dat deze soort heeft, komt mede door de hoeveelheid myoglobine in hun spieren. Deze myoglobine zorgt ervoor dat vlees van de geelvintonijn, in tegenstelling tot veel andere vissoorten, rood van kleur is.

Na skipjacktonijn (de tonijn die je vooral in blikjes terugvindt in de schappen van de supermarkt) is geelvintonijn de meest gevangen soort. De meeste geelvintonijn wordt gevangen in de Stille Oceaan (61%), gevolgd door de Indische Oceaan (31%).

Wanneer u in een restaurant een tonijnsteak bestelt, is de kans groot dat u deze soort op uw bord heeft liggen. Om deze tonijn een extra mooie rode kleur te geven en om de verminderde versheid te verbloemen wordt deze soort af en toe rood gekleurd met rode bietensap.

Het bestand van geelvintonijn in de westelijke en centrale Stille Oceaan is laag en onder het referentieniveau, desalniettemin wordt dit bestand niet overbevist. De hengelvisserij is erg selectief met weinig bijvangst en geen discards. Voor de visserij wordt aasvis gevangen. De langetermijngevolgen van het vangen van de aasvis zijn onzeker maar waarschijnlijk minimaal. De visserij veroorzaakt geen schade aan kwetsbare habitats. Het beheer van de hengelvisserij in de westelijke en centrale Stille Oceaan is gedeeltelijk effectief.

De geelvintonijn is een vissoort die in zijn leven grote afstanden aflegt. Het uithoudingsvermogen dat deze soort heeft komt mede door de hoeveelheid myoglobine in hun spieren. Deze myoglobine zorgt er voor dat vlees van de geelvintonijn, in tegenstelling tot veel andere vissoorten, rood van kleur is.

Na skipjacktonijn (de tonijn die je vooral in blikjes terugvindt in de schappen van de supermarkt) is geelvintonijn de meest gevangen soort. De meeste geelvintonijn wordt gevangen in de Stille Oceaan (61%), gevolgd door de Indische Oceaan (31%).

Wanneer u in een restaurant een tonijnsteak bestelt, is de kans groot dat u deze soort op uw bord heeft liggen. Om deze tonijn een extra mooie rode kleur te geven en om de verminderde versheid te verbloemen wordt deze soort af en toe rood gekleurd met rode bietensap.

Het geelvintonijnbestand is de afgelopen tien jaar zwaar overbevist. De visserij-inspanning is nu afgenomen. De betrouwbaarheid van de bestandsschattingen is echter zeer onzeker. Er zijn maatregelen nodig om de visserij-inspanning effectief te kunnen controleren en corrigeren. In de meest recente bestandsschatting is het bestand veel kleiner dan eerder werd aangenomen. Het bestand van de geelvintonijn in de Indische Oceaan wordt nog steeds overbevist.

De hengelvisserij is erg selectief met weinig bijvangst en geen discards. Voor de visserij wordt aasvis gevangen. De langetermijngevolgen van het vangen van de aasvis zijn onzeker maar waarschijnlijk minimaal. De visserij veroorzaakt geen schade aan de leefomgeving. 

De IOTC is verantwoordelijk voor het beheer van tonijn in de Indische Oceaan. Er wordt geen vangstlimiet vastgesteld en toezicht en controle in deze visserij zijn zwak. De illegale visserij op tonijn in de Indische Oceaan is tevens een groot probleem: naar schatting beslaan illegale vangsten 18-32% van de totale tonijnvangst. Monitoring en dataverzameling zijn gebrekkig. Visserijgegevens over vangsten en bijvangsten zijn daarom onbetrouwbaar en incompleet.

De geelvintonijn is een vissoort die in zijn leven grote afstanden aflegt. Het uithoudingsvermogen dat deze soort komt mede door de hoeveelheid myoglobine in hun spieren. Deze myoglobine zorgt ervoor dat vlees van de geelvintonijn, in tegenstelling tot veel andere vissoorten, rood van kleur is.

Na skipjacktonijn (de tonijn die je vooral in blikjes terugvindt in de schappen van de supermarkt) is geelvintonijn de meest gevangen soort. De meeste geelvintonijn wordt gevangen in de Stille Oceaan (61%), gevolgd door de Indische Oceaan (31%).

Wanneer u in een restaurant een tonijnsteak bestelt, is de kans groot dat u deze soort op uw bord heeft liggen. Om deze tonijn een extra mooie rode kleur te geven en om de verminderde versheid te verbloemen wordt deze soort af en toe rood gekleurd met rode bietensap.

Het geelvintonijn bestand is de afgelopen tien jaar zwaar overbevist. De visserijdruk is echter afgenomen. De betrouwbaarheid van de bestandsschatting is echter zeer onzeker. In de meest recente bestandsschatting is het bestand veel kleiner dan eerder werd aangenomen. Het bestand wordt nog steeds overbevist.

De ringzegenvisserij die zich richt op vrij zwemmende tonijnscholen, is een selectieve visserij met weinig bijvangst. De visserij heeft geen negatieve effecten op de zeebodem of de leefomgeving in zee. Bij  longlines is er aanzienlijk meer bijvangst dan bij ringzegenvisserij.

De regulering van de tonijnvisserij is slechts in sommige oceanen effectief. Zo is de regulering in de Atlantische Oceaan beter dan die in de Indische Oceaan, waar nog altijd aanzienlijk veel illegale visserij plaatsvind: 18-32% van de totale vangst.

Het geelvintonijnbestand is de afgelopen tien jaar zwaar overbevistoverbevist:
Een visbestand is overbevist wanneer de bestandsomvang zo ver is afgenomen dat het niet langer een maximaal duurzame opbrengst kan produceren.. De visserijdruk is echter afgenomen en het bestand lijkt nu binnen biologisch veilige grenzen en wordt niet overbevist. De betrouwbaarheid van de bestandsschatting is echter zeer onzeker.

Daarbij is de vangstmethode met beugen (longlines) een niet-selectieve vangstmethode. De beugvisserij op geelvintonijn in de Indische Oceaan staat bekend om haar hoge bijvangst van jonge tonijnen en ongewenste soorten als zeeschildpadden, zeevogels en haaien. In het noordoosten van de Indische Oceaan, zijn haaibijvangsten waargenomen van 54% van het totale vangstgewicht.

De IOTCIOTC:
Indian Ocean Tuna Commission, een internationale organisatie die zich richt op het beheer van tonijn en tonijnachtigen in de Indische Oceaan en aansluitende zeeën. is verantwoordelijk voor het beheer van tonijn in de Indische Oceaan. Er zijn verschillende problemen rondom het beheer. Er wordt geen vangstlimiet vastgesteld en er bestaan geen effectieve middelen om de visserijdruk te controleren en te corrigeren. De illegale visserij op geelvintonijn is nog altijd aanzienlijk: 18-32% van de totale vangst. Maatregelen tegen ongewenste bijvangsten blijven uit. De IOTC heeft een resolutie opgesteld om het ontvinnen van haaien aan te pakken, maar door het ontbreken van controle en toezicht op zee heeft dit initiatief weinig effect.