Blauwvintonijn
Middellandse Zee (FAO 37)
Korven, fuiken en vallen, Handlijnen en hengelsnoeren
- jan
- feb
- mrt
- apr
- mei
- jun
- jul
- aug
- sep
- okt
- nov
- dec
Blauwvintonijnen zijn trage groeiers en staan op de rode lijst van de IUCN van met uitsterven bedreigde diersoorten. Blauwvintonijnen worden vrijwel overal zwaar overbevist vanwege de hoge marktwaarde: het is één van de duurste commerciële vissoorten. In de Middellandse zee is het bestand met 90% afgenomen. Het bestand lijkt nu langzaam te herstellen.
Het gebruik van machinale handlijnen en hengelsnoeren is een selectieve vismethode, die weinig of geen bijvangst kent. In de Middellandse Zee wordt blauwvintonijn al duizenden jaren met almadraba’s gevangen. Dit is een ingewikkeld doolhof van netten wat in de route van de trekkende blauwvintonijnen wordt gezet. Het gebruik van vallen of kooien zoals de almadraba is een selectieve vismethode die weinig of geen bijvangsten kent.
Het beheer van blauwvintonijn bestand in de Middellandse Zee ligt bij de ICCAT. Het grote probleem in het beheer is het gebrek aan data en waarnemingen op zee. Het internationale karakter van de tonijnhandel, het vissen van jonge exemplaren ten behoeve van “kweek” en illegale visserij versterken het probleem. Enkele landen zoals Australië, Nieuw Zeeland en Japan hanteren strikte vangst quota voor blauwvintonijn, maar dat heeft niet kunnen voorkomen dat de soort nu in haar voortbestaan wordt bedreigd.