Blauwvintonijn

Blauwvintonijnen zijn trage groeiers en staan op de rode lijst van de IUCN van met uitsterven bedreigde diersoorten. Blauwvintonijnen worden vrijwel overal zwaar overbevist vanwege de hoge marktwaarde: het is één van de duurste commerciële vissoorten. In de Middellandse zee is het bestand met 90% afgenomen. Het bestand lijkt nu langzaam te herstellen.

Het gebruik van  machinale handlijnen en hengelsnoeren is een selectieve vismethode, die weinig of geen bijvangst kent. In de Middellandse Zee wordt blauwvintonijn al duizenden jaren met almadraba’s gevangen. Dit is een ingewikkeld doolhof van netten wat in de route van de trekkende blauwvintonijnen wordt gezet.  Het gebruik van vallen of kooien zoals de almadraba is een selectieve vismethode die weinig of geen bijvangsten kent.

Het beheer van blauwvintonijn bestand in de Middellandse Zee ligt bij de ICCAT. Het grote probleem in het beheer is het gebrek aan data en waarnemingen op zee. Het internationale karakter van de tonijnhandel, het vissen van jonge exemplaren ten behoeve van “kweek” en illegale visserij versterken het probleem. Enkele landen zoals Australië, Nieuw Zeeland en Japan hanteren strikte vangst quota voor blauwvintonijn, maar dat heeft niet kunnen voorkomen dat de soort nu in haar voortbestaan wordt bedreigd.

Blauwvintonijnen zijn trage groeiers en staan op de rode lijst van de IUCNIUCN:
International Union for the Conservation of Nature, een internationaal instituut voor natuur en natuurlijke hulpbronnen. Het is een samenwerkingsverband waar zowel NGO's als overheden lid van zijn. van met uitsterven bedreigde diersoorten. Blauwvintonijnen worden vrijwel overal zwaar overbevistoverbevist:
Een visbestand is overbevist wanneer de bestandsomvang zo ver is afgenomen dat het niet langer een maximaal duurzame opbrengst kan produceren. vanwege de hoge marktwaarde: het is één van de duurste commerciële vissoorten. Het bestandbestand:
De vissen van een bepaalde soort die zich in hetzelfde paaigebied in dezelfde periode voortplanten. lijkt langzaam te herstellen.

Bij het gebruik van ringzegens zonder Fish Aggregating Devices (FADs) is er weinig bijvangst. Tonijnen zijn een belangrijke schakel in oceanische voedselketens, het wegvangen van deze vissen heeft dan ook gevolgen voor het ecosysteem.

Het beheer van blauwvintonijnbestand in de Atlantische Oceaan ligt bij de ICCATICCAT:
International Commission for the Conservation of Atlantic Tunas, een internationale visserijorganisatie verantwoordelijk voor het behoud van tonijn en tonijnachtige soorten in de Atlantische Oceaan en haar aansluitende zeeën.. Het grote probleem in het beheer is het gebrek aan data en waarnemingen op zee. Het internationale karakter van de tonijnhandel, het vissen van jonge exemplaren ten behoeve van “kweek” en illegale visserij versterken het probleem.  Enkele landen zoals Australië, Nieuw Zeeland en Japan hanteren strikte vangst quota voor blauwvintonijn, maar dat heeft niet kunnen voorkomen dat de soort nu in haar voortbestaan wordt bedreigd.

Blauwvintonijnen worden vrijwel overal zwaar overbevistoverbevist:
Een visbestand is overbevist wanneer de bestandsomvang zo ver is afgenomen dat het niet langer een maximaal duurzame opbrengst kan produceren. vanwege de hoge marktwaarde: het is één van de duurste commerciële vissoorten. Met de Blauwvin tonijn bestand in de Middellandse zee lijkt het beter te gaan. Er vindt op dit moment geen overbevissing plaats maar het is niet duidelijk of het bestand aan het herstellen is.

Bij het gebruik van ringzegens zonder Fish Aggregating Devices (FADs) is er weinig bijvangstbijvangst:
Soorten die worden gevangen naast de soorten waar gericht op wordt gevist. Bijvangst kan bestaan uit te kleine soorten en niet-commerciële soorten, en kan worden gehouden (dit deel wordt soms bijproduct genoemd) of overboord worden gegooid (discards). Bijvangst kunnen ook zeezoogdieren zoals dolfijnen en walvissen zijn, of schildpadden en zeevogels.. Tonijnen zijn een belangrijke schakel in oceanische voedselketen, het wegvangen van deze vissen op grote schaal heeft dan ook gevolgen voor het ecosysteem. Een longline is een onselectief vistuig. Rond de 40-60% van de vangst bij de beugen (longline) visserij bestaat uit ongewenste bijvangst, het betreft vaak kwetsbare soorten zoals zeeschildpadden, haaien, roggen en zeevogels.

Het beheer van blauwvintonijn bestand in de Middellandse Zee ligt bij de ICCATICCAT:
International Commission for the Conservation of Atlantic Tunas, een internationale visserijorganisatie verantwoordelijk voor het behoud van tonijn en tonijnachtige soorten in de Atlantische Oceaan en haar aansluitende zeeën.. In 2006 geldt er een herstelplan, waarvan de effectiviteit langzaam zichtbaar wordt. Het grote probleem met effectief beheer is het gebrek aan data en waarnemingen op zee. Het internationale karakter van de tonijnhandel, het vissen van jonge exemplaren ten behoeve van “kweek” en illegale visserij versterken dit probleem.

Blauwvintonijnen zijn trage groeiers en staan op de rode lijst van de IUCNIUCN:
International Union for the Conservation of Nature, een internationaal instituut voor natuur en natuurlijke hulpbronnen. Het is een samenwerkingsverband waar zowel NGO's als overheden lid van zijn. van met uitsterven bedreigde diersoorten. Blauwvintonijnen worden vrijwel overal zwaar overbevistoverbevist:
Een visbestand is overbevist wanneer de bestandsomvang zo ver is afgenomen dat het niet langer een maximaal duurzame opbrengst kan produceren. vanwege de hoge marktwaarde: het is één van de duurste commerciële vissoorten.
Helaas wordt de blauwvintonijn niet alleen bedreigd door bevissing van de oudere dieren, sinds jaren worden ook de jonge tonijnen opgevist en verder groot gebracht in kooien. Het opfokken van tonijn is een zeer winstgevende activiteit maar dit zorgt er niet alleen voor dat het bestandbestand:
De vissen van een bepaalde soort die zich in hetzelfde paaigebied in dezelfde periode voortplanten. van tonijn nog slechter wordt, de tonijn heeft ook meer dan 10 à 15 kilo wilde vis nodig om 1 kilo te groeien.

Blauwvintonijnen zijn trage groeiers en staan op de rode lijst van de IUCNIUCN:
International Union for the Conservation of Nature, een internationaal instituut voor natuur en natuurlijke hulpbronnen. Het is een samenwerkingsverband waar zowel NGO's als overheden lid van zijn. van met uitsterven bedreigde diersoorten. Blauwvintonijnen worden vrijwel overal zwaar overbevistoverbevist:
Een visbestand is overbevist wanneer de bestandsomvang zo ver is afgenomen dat het niet langer een maximaal duurzame opbrengst kan produceren. vanwege de hoge marktwaarde: het is één van de duurste commerciële vissoorten. In de Middellandse zee is het bestandbestand:
De vissen van een bepaalde soort die zich in hetzelfde paaigebied in dezelfde periode voortplanten. met 90% afgenomen.

Een longlinelongline:
Engelse benaming voor beugvisserij of lijnenvisserij, waarbij met lijnen en haken wordt gevist. is een onselectief vistuig. Rond de 40-60% van de vangst bij de beugvisserij (longline) bestaat uit ongewenste bijvangstbijvangst:
Soorten die worden gevangen naast de soorten waar gericht op wordt gevist. Bijvangst kan bestaan uit te kleine soorten en niet-commerciële soorten, en kan worden gehouden (dit deel wordt soms bijproduct genoemd) of overboord worden gegooid (discards). Bijvangst kunnen ook zeezoogdieren zoals dolfijnen en walvissen zijn, of schildpadden en zeevogels., zoals zeeschildpadden, haaien, roggen en zeevogels.

Het beheer van blauwvintonijn bestand in de Atlantische Oceaan ligt bij de ICCATICCAT:
International Commission for the Conservation of Atlantic Tunas, een internationale visserijorganisatie verantwoordelijk voor het behoud van tonijn en tonijnachtige soorten in de Atlantische Oceaan en haar aansluitende zeeën.. Het grote probleem in het beheer is het gebrek aan data en waarnemingen op zee. Het internationale karakter van de tonijnhandel, het vissen van jonge exemplaren ten behoeve van “kweek” en illegale visserij versterken het probleem. Enkele landen zoals Australië, Nieuw Zeeland en Japan hanteren strikte vangstquota voor blauwvintonijn, maar dat heeft niet kunnen voorkomen dat de soort nu in haar voortbestaan wordt bedreigd.