Aflevering 10: Aal-verordening niet aangepast aan Verdrag van Lissabon

Serie: Palingpolitiek in Europa

Europese landen zijn verplicht om maatregelen te nemen voor verbetering van de palingstand. Dat is hard nodig, want het gaat niet goed met deze vis. Zijn toestand is zelfs kritiek, zegt de Europese Commissie. Good Fish Foundation start een serie over de Europese wetgeving voor de paling. Hoe werkt die? Wat gaat er goed? En wat niet? Onlangs maakte Brussel bekend dat de regels effectiever moeten. Good Fish Foundation loodst de lezer in 10 afleveringen door het complexe speelveld van internationale en nationale regels heen. Deze serie is mede mogelijk gemaakt met steun van de Nationale Postcode Loterij.

Aflevering 10: Aal-verordening niet aangepast aan Verdrag van Lissabon

27 augustus 2020 – Een van de grote uitdagingen voor het herstel van de paling is een betere implementatie van de Europese Aalverordening. Want de regels voor het aanpakken van de migratiebarrières en het terugdringen van de visserij staan dan wel op papier, in de praktijk blijkt dat de uitvoering in de lidstaten tekort schiet. Daar is eigenlijk iedereen het wel over eens. Zowel de Europese Commissie als natuur- en milieuorganisaties, zoals de Good Fish Foundation en RAVON. De Commissie noemt de verordening dan ook ‘fit for purpose’. Maar klopt dat wel?

De Aalverordening werd in 2007 aangenomen. Dat was in een periode dat er in Europa brede overeenstemming was over de noodzaak van meer democratie, meer samenhang en meer transparantie binnen de Europese Unie. Dit leidde tot de ondertekening van het Verdrag van Lissabon, dat op 1 december 2009 in werking trad. Hierbij kreeg het Europees Parlement meer invloed en zeggenschap en met name een veel sterkere rol op het gebied van de totstandkoming van wetgeving. In feite werd het Europees Parlement medewetgever. Een rol, die het parlement bij de totstandkoming van de Aalverordening nog niet had.

Een van de gevolgen was dat de bestaande Europese wetten in lijn moesten worden gebracht met het Lissabon-verdrag. Dus deed de Europese Commissie in 2012 zo’n voorstel voor het aanpassen van de Aalverordening. Zo beschrijft de huidige Aalverordening een aantal situaties, waarin de Europese Commissie zelf bepaalde uitvoeringsbeslissingen kan nemen. Maar volgens het Lissabon-verdrag, moet het Europees Parlement daar ook nog wat van mogen vinden. Of, moet het parlement bijvoorbeeld bezwaar kunnen aanteken. Opmerkelijk genoeg gebeurde er na 2012 niet veel. Het voorstel voor wijziging van de Aalverordening is wel behandeld en met wijzigingen aangenomen in het parlement, maar daarna bleef het stil. Sterker nog, de Europese Commissie wil het voorstel zelfs intrekken.

Dat liet een aantal Europarlementariërs niet over hun kant gaan. De politici Roose (Frankrijk/De Groenen) en O’Sullivan (Ierland/De Groenen) stelden onlangs schriftelijke vragen. Zo willen ze weten welke maatregelen de Commissie voor de paling wil nemen, nu de toestand van het bestand nog steeds kritiek is. Maar vooral wilden ze ook weten wat er gebeurt, als de Commissie haar voorstel uit 2012 intrekt. Komt er dan een nieuw voorstel? En wat zal dan hun rol zijn bij de uitvoering van de Aalverordening? Wij blijven de ontwikkelingen in Brussel volgen.

Dit was de laatste officiële aflevering van onze serie: Palingpolitiek in Europa. Volgende week komt er nog een bonusaflevering; ‘Wat doet de Good Fish Foundation om de paling te redden’.

Heb je de vorige aflevering gemist? Lees hem dan snel hier.