Roodbaars

De IJslandse roodbaarsvisserij is in 2014 MSC-gecertificeerd. Het beheer in de IJslandse visserijzone is beter geregeld dan in de vangstgebieden daarbuiten. De visserij gebruikt verschillende methodes:  bodemottertrawls, Deense zegens, kieuwnetten, longlines en handlijnen.

Het roodbaarsbestandbestand:
De vissen van een bepaalde soort die zich in hetzelfde paaigebied in dezelfde periode voortplanten. in de Barentszzee is overbevistoverbevist:
Een visbestand is overbevist wanneer de bestandsomvang zo ver is afgenomen dat het niet langer een maximaal duurzame opbrengst kan produceren.. Het bestand is op het laagste niveau ooit. De visserijdruk is veel te hoog. Roodbaars is erg gevoelig voor visserijdruk, omdat ze langzaam groeien en pas na tien jaar geslachtsrijp zijn.

Roodbaars is een diepzeesoort en bevindt zich vaak tussen eeuwenoude koudwaterkoralen. Deze koralen lopen groot risico vernietigd te worden door bodemsleepnetten. In sommige gebieden, met name bij Noorwegen, zijn koraalgebieden gesloten voor bodemsleepnetten.

Het beheer is deels effectief. Het is voor het beheer lastig om de twee roodbaarssoorten te onderscheiden. Twee soorten roodbaars komen in overlappende gebieden voor. In een aantal gebieden gelden er nog geen aparte vangstlimieten voor beide soorten en wordt er bij het aanlandenaanlanden:
Het aan land brengen of verschepen van de vissersboot naar een transportboot van (een deel van) de totale vangst. ook geen onderscheid tussen de soorten gemaakt. Volgens ICESICES:
International Council for the Exploration of the Sea, een internationale organisatie die zich richt op onderzoek en advies met betrekking tot duurzaam gebruik van de oceanen. zou de visserij op roodbaars in de Barentszzee helemaal stilgelegd moeten worden.

Na een periode van overbevissingoverbevissing:
Het begrip overbevissing beschrijft de problematiek die ontstaat als er zoveel vis wordt weggevist dat het niet langer een maximaal duurzame opbrengst kan produceren. Overbevissing brengt de toekomst van het leven in de oceanen in gevaar en daarmee ook de voedselvoorziening die hieruit voort vloeit. lijkt het IJslandse roodbaarsbestand weer toe te nemen. De visserijdruk is afgenomen. Roodbaars is erg gevoelig voor visserijdruk, omdat ze langzaam groeien en pas na tien jaar geslachtsrijp zijn. Twee soorten roodbaars komen in overlappende gebieden voor. Met het bestandbestand:
De vissen van een bepaalde soort die zich in hetzelfde paaigebied in dezelfde periode voortplanten. van de diepzeeroodbaars gaat het nog steeds slecht.

Er wordt gevist met [bodemsleepnetten] en pelagischePelagische sleepnetten:
Bij visserij met pelagische sleepnetten wordt een sleepnet voortgetrokken door de waterkolom. Het net wordt niet over de zeebodem gesleept. sleepnetten. Roodbaars is een diepzeesoort en bevindt zich vaak tussen eeuwenoude koudwaterkoralen. Deze koralen lopen groot risico vernietigd te worden door deze visserij. Er is weinig bijvangstbijvangst:
Soorten die worden gevangen naast de soorten waar gericht op wordt gevist. Bijvangst kan bestaan uit te kleine soorten en niet-commerciële soorten, en kan worden gehouden (dit deel wordt soms bijproduct genoemd) of overboord worden gegooid (discards). Bijvangst kunnen ook zeezoogdieren zoals dolfijnen en walvissen zijn, of schildpadden en zeevogels., maar de overlevingskans van de bijvangst is zeer gering omdat de vissen het transport van de diepte naar de oppervlakte niet overleven.

Het beheer in de IJslandse visserijzone is beter geregeld dan in de vangstgebieden daarbuiten. Er zijn bijvoorbeeld gesloten opgroeigebieden. Het is voor het beheer lastig om de twee roodbaarssoorten te onderscheiden en bij de aanvoer wordt vaak geen onderscheid gemaakt tussen de soorten. In een aantal gebieden gelden geen aparte vangstlimietenvangstlimieten:
De maximale hoeveelheid vis van een vissoort die gevangen mag worden per land, per jaar. voor beide soorten. Er zijn geen beheersafspraken tussen de verschillende staten waaronder het visbestand valt.