Serie: Palingpolitiek in Europa
Europese landen zijn verplicht om maatregelen te nemen voor verbetering van de palingstand. Dat is hard nodig, want het gaat niet goed met deze vis. Zijn toestand is zelfs kritiek, zegt de Europese Commissie. Good Fish Foundation start een serie over de Europese wetgeving voor de paling. Hoe werkt die? Wat gaat er goed? En wat niet? Onlangs maakte Brussel bekend dat de regels effectiever moeten. Good Fish Foundation loodst de lezer in 10 afleveringen door het complexe speelveld van internationale en nationale regels heen. Deze serie is mede mogelijk gemaakt met steun van de Nationale Postcode Loterij.
Aflevering 8: Meer internationale samenwerking voor paling
15 juli 2020 – In Europa hoor je regelmatig de roep om meer grensoverschrijdende samenwerking voor de bescherming van de paling. EU-lidstaten kunnen van elkaar leren door best practices te delen. Denk bijvoorbeeld aan goede oplossingen voor het passeerbaar maken van dammen en gemalen in rivieren. Los daarvan is de paling een trekvis, die tijdens zijn leven soms wel verschillende landen doorkruist. Dus alleen daarom al is het slim als landen meer samenwerken aan zijn bescherming.
Toch blijkt internationale samenwerking niet zo eenvoudig. Op basis van de Europese Aalverordening, die van kracht werd in 2007, hebben de EU-lidstaten een Nationaal Aalbeheerplan in uitvoering. Sommige landen hebben zelfs meerdere plannen. Voor elke regio één. Maar of een land nu een, of meerdere plannen heeft, hun aandacht gaat primair uit naar het uitvoeren van de eigen plan(nen) en de aanpak in Europa is daardoor versnipperd.
Hoewel het te verwachten is dat de Europese Commissie zal proberen om meer grensoverschrijdende samenwerking van de grond te krijgen, is er nog een ander instrument beschikbaar: De Convention on Migratory Species of Wild Animals (CMS), oftewel het Verdrag van Bonn. Dit verdrag, waarbij 130 landen zijn aangesloten, komt op voor de bescherming van migrerende dieren, en voor hun habitat. Dat kunnen trekvogels, zeeschildpadden, maar ook de Europese paling zijn. Omdat het zo slecht gaat met de paling, spraken al die 130 landen in februari met elkaar af dat er een Internationaal Actie Plan voor paling moet komen. Dat is goed nieuws, want de uitvoering van het CMS ligt bij het Environmental Programme (UNEP) van de Verenigde Naties en dat betekent dat de Europese paling feitelijk wereldwijd in de aandacht staat.
De werking van het verdrag strekt zich uit van de high seas, die niet worden gecontroleerd door enig land, tot de zoete binnenwateren in de individuele landen. Het kan de EU-regelgeving mooi aanvullen. Want met het CMS-verdrag raken ook niet-EU-lidstaten waar paling voorkomt, aangehaakt. Denk aan de landen rondom de Middellandse Zee, zoals Marokko, Algerije, Tunesië en Egypte. Maar ook de Sargasso Zee in het Caribisch Gebied, waar de paling zich naar alle waarschijnlijkheid voortplant. Verder zal het verdrag is ook complementair aan het CITES-verdrag, dat de internationale handel in paling aan banden heeft gelegd.
De landen die bij het CMS-verdrag zijn aangesloten hebben het secretariaat in Bonn nu mandaat gegeven om het Actie Plan op te stellen. Het gaat om een zogeheten ‘single species action plan’, dat alleen over de Europese paling gaat. De komen jaren zullen de deskundigen in Bonn dus overleggen met de ambtenaren van de EU en andere staten over wat er in het plan moet komen. Ook organisaties als Good Fish Foundation, RAVON en onze zuster-NGO’s mogen input geven en dat gaan we dan ook zeker doen!
Volgende week aflevering 9.
Illustratie: Landen met paling, die zijn aangesloten bij het CMS-verdrag (groen) en landen met paling die niet zijn aangesloten bij het CMS-verdrag (geel).
