Nijlbaars (victoriabaars)

De nijlbaars werd lange tijd overbevist, maar ziet tekenen van herstel. De biomassa van jonge nijlbaars groeit, maar de visserijsterfte van paairijpe vissen blijft te hoog. Volwasse nijlbaarzen zijn gevoelig voor visserijdruk, met name de vrouwtjes worden veel gevangen omdat zij groter worden dan de mannetjes. De nijlbaarsvisserij wordt beheerd door de Lake Victoria Fishing Organisation (LVFO).

De introductie van de nijlbaars in het Victoriameer zorgde voor grote veranderingen in het ecosysteem. Nijlbaars is een roofvis en eet ook vissen van de eigen soort. Veel lokale soorten zijn door de nijlbaars introductie uitgestorven. Door overbevissing van nijlbaars lijken sommige lokale soorten te herstellen. Overbemesting, vervuiling en andere menselijke invloeden lijken tegenwoordig meer impact op het ecosysteem in het Victoriameer te hebben dan de visserij. De vangsttechnieken zijn redelijk selectief. De vissoorten die worden bijgevangen zijn voor de lokale markt.

Er is een visserijbeheersplan voor het Victoriameer en er worden maatregelen genomen om de visserij aan banden te leggen. Het implementeren en monitoren van beheersmaatregelen is echter nog een probleem. Daar lijkt enigszins verandering in te komen door goede initiatieven vanuit de regio en vanuit de vissers. In de verwerkingsindustrie is de vraag naar een kleinere maat vis erg groot, waardoor nog te veel jonge vis in de netten terechtkomt. De vis wordt voor het overgrote deel geëxporteerd. De lokale bevolking profiteert beperkt, maar wel steeds meer van deze visserij. Illegale visserij in verboden gebieden en met kleinere mazen en haakjes is een probleem.