Brasem

In Estland is de brasem een doelsoort waar actief op wordt gevist. De brasembestanden in deze meren neemt de laatste jaren toe door eutrofiëring (wat voor deze soort heel voordelig is) en onderbevissing.

In de Estlandse meren wordt met fuiken en staandwantnetten gevist. In Estland vindt weinig bijvangst van bedreigde soorten plaats.

Visserij in het Peipusmeer is goed geregeld. Estland spreekt samen met Rusland quota af dat bepaald wordt door wetenschappers uit beide landen, dit quota wordt de afgelopen jaren onderbenut waardoor het alleen maar beter gaat met de brasemstand.
In het Võrtsjärvmeer is de brasemvisserij gereguleerd via een limiet op aantallen vistuigen, visdagen en maaswijdte. De controle is minder goed geregeld, maar ook hier blijft het brasembestand onderbenut.

Er is geen directe visserij op brasem in deze Zweedse meren, brasem is hier bijvangst van de snoekbaarsvisserij. Het brasembestand in deze meren is gezond en er vindt geen overbevissing plaats.

De gebruikte vangstmethodes in de Zweedse meren zijn de fuik en het staandwantnet. Deze vismethodes kennen weinig ongewenste bijvangst, behalve dat in de fuiken wel paling wordt bijgevangen. Fuiken geven echter een goede overlevingskans en paling wordt niet gevangen in zulke hoeveelheden dat het de Zweedse palingherstelplannen negatief beïnvloed.

Er is geen specifiek beheer op brasem, maar omdat deze vis wordt bijgevangen tijdens de snoekbaarsvisserij is het visserijbeleid op de snoekbaars ingesteld. Aan de brasemstand te zien, is dit genoeg om de brasempopulatie gezond te houden.

Tot 2014 was het beleid op brasem altijd zo dat deze zoveel mogelijk moest worden weggevangen. De vis werd gezien als oorzaak van slechte waterkwaliteit en troebel water. Met dit beleid werd overbevissing gestimuleerd, waardoor het brasembestand in het IJsselmeer met 95% is afgenomen ten opzichte van vóór 2000. Na 2014 is de visserijdruk sterk verminderd, maar de geadviseerde maximale vangst blijft overschreden, waardoor het bestand nog niet herstelt. Op het onderdeel bestand scoort brasem daarom rood.

De meest gebruikte vangstmethode is de zegen, deze vorm van visserij kent weinig bijvangst. Deze vismethode wordt vooral gebruikt om de brasem levend te vangen en elders in het land terug te plaatsen. Consumptiebrasem wordt voornamelijk gevangen in de staandwant visserij. Deze manier van visserij richt zich naast brasem ook op snoek, snoekbaars en blankvoorn. Met alle bestanden gaat het niet goed. Ongewenste bijvangst, bijvoorbeeld van watervogels, vindt slechts incidenteel plaats. Op het punt omgevingsimpact scoort de visserij daarom geel.

De visserij heeft een managementplan met goede en slechte kanten. Zo zijn er regels om de bijvangst van watervogels te verkleinen en is er een maximum maaswijdte en een limiet op het aantal visdagen voor de zegenvisserij. Dit limiet probeert de overheid zelfs te verlagen naar nog maar 2 dagen per jaar. Echter, de geadviseerde maximale vangst van brasem wordt al meerdere jaren overschreden. Wageningen Marine Research adviseert een 0-vangstadvies voor volledig herstel, of een maximum van 20 ton per jaar voor gedeeltelijk herstel van het brasembestand. Momenteel wordt dit advies 8-10 keer overschreden. Op onderdeel beheer scoort de visserij daarom geel.