15 juni 2021 – De Europese aal, ofwel paling, verkeerd al decennia in zwaar weer. De soort staat op de Rode lijst van bedreigde diersoorten van de IUCN aangeduid als ernstig bedreigd. Ondanks deze alarmerende status, is er een wijdverspreide commerciële en recreatieve visserij in Europa actief. In 2017 is een algehele sluiting van de aalvisserij in EU wateren ingevoerd, voor een periode van 3 maanden aansluitend. Het doel van deze maatregel is om de schieraal die op weg is naar de paaigronden tegen de visserij te beschermen. Een vandaag gepubliceerd rapport van FishSec, een Zweedse NGO, laat zien dat de meeste lidstaten deze maatregel zo veel mogelijk hebben ingevoerd om de visserij te beschermen, in plaats van de aal.
In Nederland is er ook een gesloten periode voor de aalvisserij. Deze loopt van 1 september t/m 30 november. In die periode is het vissen met fuiken verboden, zowel in het binnenwater als in kustwateren. Deze maatregel is al bij de invoering van het aalbeheerplan in 2009 ingesteld. Nederland loopt op dit gebied dus voorop op andere Europese landen die dit pas in 2017 invoerden, toen het verplicht werd gesteld. Bovendien zijn niet alleen de kustwateren gesloten, ook alle binnenwateren.
Ondanks de herstelmaatregel dat er in die periode niet op aal gevist mag worden, is het opmerkelijk dat de aanvoer van aal in Nederland sinds 2017 toeneemt. In dat licht is het ook opvallend dat Nederland, net als Denemarken en Zweden de verkoop van aal wél toelaat in de gesloten periode. Dit betekent dat je wel aal mag verkopen in de periode dat ze niet gevangen mogen worden. De vissers houden de alen namelijk voor enige tijd levend, tot de verkoop. Dit is legaal, maar werkt mogelijke illegale visserij wel in de hand. Het is namelijk onmogelijk om te controleren wanneer een aal gevangen is. Dit benadeelt een effectieve controle op illegale visserij op aal in de gesloten periode.