Zee-egel

Er is zeer weinig informatie beschikbaar over de bestanden van de rots zee-egel (P lividus) in ICES IX (ten westen van Portugal) Er zijn geen bestandsevaluaties beschikbaar voor deze soort, en de visserijgegevens zijn alleen beschikbaar als totale vangsten. Dit is een ongewervelde soort waarop de klassieke risicofactoren niet van toepassing zijn, waardoor de toestand van het bestand en de kwetsbaarheid en het weerstandsvermogen van de soort onbekend zijn. De soort wordt in Spaanse (Galicische) en Portugese wateren beheerd door een uitgebreide reeks vangst- en inspanningsbeperkingen. De huidige visserijpraktijk wordt geacht het bestand niet te bedreigen.

De soort wordt handmatig geraapt door duikers. Dit is één van de meest conservatieve visserijmethoden die worden gebruikt; aangezien de soorten individueel op zicht worden gevangen, is er geen teruggooi en zijn er helemaal geen bijvangsten (noch van niet-doelsoorten, noch van ETP-soorten). De schade aan habitat is te verwaarlozen. Ecosysteemeffecten als gevolg van deze visserij zijn zeer onwaarschijnlijk.

Het door de EU vastgestelde beheerskader wordt gedeeltelijk doeltreffend geacht, echter kan deze kleinschalige visserij nauwelijks met conventionele middelen worden gecontroleerd.

Er is zeer weinig informatie beschikbaar over de bestanden van de paarse zee-egel Sphaerechinus granularis in Bretagne (ICES VIIe). Ondanks het toenemende belang van S. granularis als visbestand in sommige delen van het verspreidingsgebied van de soort, is de biologie ervan nauwelijks bestudeerd. De bestaande informatie is beperkt tot de voortplantingsbiologie en de levensstrategie van de soort in relatie tot de beschikbaarheid van voedsel. Voor S. granularis zijn noch bestandsevaluaties noch expliciete aanvoergegevens beschikbaar.

De soort wordt handmatig geraapt door duikers. Dit is één van de meest conservatieve visserijmethoden die worden gebruikt. Aangezien de soorten individueel worden gevangen, is er geen teruggooi en zijn er helemaal geen bijvangsten (noch van niet-doelsoorten, noch van ETP-soorten). De schade aan de habitat is te verwaarlozen. Ecosysteemeffecten als gevolg van deze visserij zijn zeer onwaarschijnlijk.

Het door de EU vastgestelde beheerskader wordt gedeeltelijk doeltreffend geacht, echter kan deze kleinschalige visserij nauwelijks met conventionele middelen worden gecontroleerd.