Er is zeer weinig informatie beschikbaar over de bestanden van de paarse zee-egel Sphaerechinus granularis in Bretagne (ICES VIIe). Ondanks het toenemende belang van S. granularis als visbestand in sommige delen van het verspreidingsgebied van de soort, is de biologie ervan nauwelijks bestudeerd. De bestaande informatie is beperkt tot de voortplantingsbiologie en de levensstrategie van de soort in relatie tot de beschikbaarheid van voedsel. Voor S. granularis zijn noch bestandsevaluaties noch expliciete aanvoergegevens beschikbaar.
De soort wordt handmatig geraapt door duikers. Dit is één van de meest conservatieve visserijmethoden die worden gebruikt. Aangezien de soorten individueel worden gevangen, is er geen teruggooi en zijn er helemaal geen bijvangsten (noch van niet-doelsoorten, noch van ETP-soorten). De schade aan de habitat is te verwaarlozen. Ecosysteemeffecten als gevolg van deze visserij zijn zeer onwaarschijnlijk.
Het door de EU vastgestelde beheerskader wordt gedeeltelijk doeltreffend geacht, echter kan deze kleinschalige visserij nauwelijks met conventionele middelen worden gecontroleerd.