Het makreelbestand in de Noordoost Atlantische Oceaan is overbevist, de visserijdruk is te hoog. Deze is al langere tijd hoger geweest dan het voorzorgsniveau omdat er geen goede vangstafspraken worden gemaakt.
Schotse zegens, of flyshooters, vissen in gebieden waar zij relatief weinig impact hebben op voorkomende beschermde en bedreigde soorten. Doordat deze visserij voornamelijk op quota-arme soorten vist, vormen onbeheerde soorten een groot aandeel van de vangst in deze visserij. Tijdens het vissen, heeft deze visserij een erg lage CO2-uitstoot.
De makreelvisserij wordt beheerd door een minimummaat, vangstlimiet en (in de Noordzee) gesloten seizoenen. Het terugzetten van minder (markt)waardige vis (slipping en high grading) is aangepakt binnen de aanlandplicht van de Europese Unie. Sinds 2010 zijn echter geen internationale vangstafspraken gemaakt. Hierdoor is de visserijdruk op dit bestand al langere tijd te hoog.
Vis in het seizoen
Vis in het goede seizoen is op dat moment de beste kwaliteit omdat de paaiperiode voorbij is.