De geelvintonijn is een vissoort die in zijn leven grote afstanden aflegt. Het uithoudingsvermogen dat deze soort heeft, komt mede door de hoeveelheid myoglobine in hun spieren. Deze myoglobine zorgt ervoor dat vlees van de geelvintonijn, in tegenstelling tot veel andere vissoorten, rood van kleur is.
Na skipjacktonijn (de tonijn die je vooral in blikjes terugvindt in de schappen van de supermarkt) is geelvintonijn de meest gevangen soort. De meeste geelvintonijn wordt gevangen in de Stille Oceaan (61%), gevolgd door de Indische Oceaan (31%).
Wanneer u in een restaurant een tonijnsteak bestelt, is de kans groot dat u deze soort op uw bord heeft liggen. Om deze tonijn een extra mooie rode kleur te geven en om de verminderde versheid te verbloemen wordt deze soort af en toe rood gekleurd met rode bietensap.
Het bestand van geelvintonijn in de westelijke en centrale Stille Oceaan is laag en onder het referentieniveau, desalniettemin wordt dit bestand niet overbevist. De hengelvisserij is erg selectief met weinig bijvangst en geen discards. Voor de visserij wordt aasvis gevangen. De langetermijngevolgen van het vangen van de aasvis zijn onzeker maar waarschijnlijk minimaal. De visserij veroorzaakt geen schade aan kwetsbare habitats. Het beheer van de hengelvisserij in de westelijke en centrale Stille Oceaan is gedeeltelijk effectief.